İnsanoğlu bu dünyaya yarım gelmiştir ve yaşamı boyunca diğer yarısını arar. Bazıları bulur, bazıları bulduğunu zanneder. Bazıları da yarım gelir, yarım göçer bu dünyadan.
Bir insanı sevmekle başlar bütün hikâye. Öncesi yok, sonrası yok.
Farkında mısınız bilmem?
Bir arının verdiği balı, bir sinek veremez. Elma ağacı, şeftali veremez. Kış ısıtmaz, yaz üşütmez.
Ve bir kadının sevdiği gibi, hiç kimse sevemez.
Hatırlayalım…
Hz. Âdem eksikti, Havva anamız ile tamamlandı…
Hz. Peygamberimize vahiy geldi, Hatice anamız ilk inanandı…
Hz. İsa âlemlere rahmet oldu, Meryem anamız onu bir başına doğurandı…
Düşünsenize onlar olmasa hikâyemiz ne kadar eksik, ne kadar yalandı.
Duygular için görünmez derler, inanmam!!! Aslına zulmetmeyen surette, kadın vücut bulandır…
Bakarsan görürsün, kadın;
Anne, eş, çocuk, sevgili, dost, kardeş, Kadın İNSAN’dır…
Bakarsan görürsün, kadın;
Sevgi, merhamet, şefkat, vefa, edep, Kadın CANAN’dır...
Bakarsan görürsün, kadın;
Ocak, yuva, aş, mektep, dünya, Kadın VATAN’dır…
Yani kadın; bir erkeğin süslü cümleleriyle anlatamayacağı kadar, kıymetli olandır.
Sen bizi bu dünyada VATANSIZ, gönüllerimizi CANANSIZ, yolculuğumuzda İNSANSIZ, bırakma ALLAH’ım…